Elimde kılıç
tuttukça kartalım,
gül görünce
bülbül…
Bundandır
kanatlarımla övünmem.
Ve artık semalarınızda
görünmem.
Zalim gördüm
kahkahası su sesiydi.
Geçip gitti bir
tren,
gişecileri düşündüm.
Dallanası kökleriyle
süslensin bir ray yolu,
karışan
bavullarda kalası akıllar yol boyu.
İklimimde çok
güzel papatyalar haberi aldım.
Çekip gitmiş
olmanız veda edemeyeceğim anlamına gelmez.
Ne diyeyim,
sizden anne
yontabilen adamlara aşık olun.
Zira martılar
bilmez kapital nedir,
kapılarınızın açıldığı
yerde çıkmaz yollar sezmedeyim...
“Ben” ile
başlayan cümlelerde savaşlar resmedeyim.
Vagonlar
düşledikçe gişecileri düşünüyorum,
kartal oldukça
öldürdüğüm makinistler.
Ve gül kokusu
aldığım anneler.
Ve artık semalarınızda
görünmem.
