Mila moja Crna,
Biz bu harbin ön safındaki başıbozuklarız.
Devrimler ansızın gelir.
Gece vakti düşler örtsün üstünü.
Öp beni, gidip biraz Çetnik vuracağım.
Bu çağda materyal ve kadın vücudu
Ve reklamlar ve bankalar
Ve korkular ve damgalar
Ve istinaf mahkemeleri…
Biraz da özlemek var çıkınımda.
Susmak cahile düşeydi,
Sen bir şeyler söyleyeydin,
Islanaydık bulvarlarla yağmurda,
Yetimlerin başını okşayaydık,
Gülümseyeydin kimseler görmeden.
İnsan “unutkan” demektir
Babam cennetten çıktığından beri.
Ama unutma Crna;
Kaybetmeyeceğiz bu harbi…
Gülümse,
Kimseler görmeden.
